«مبانی نظری سلوک عرفانی
از نظر ملاصدرا و علامه طباطبایی»
به لحاظ این که اسلام دین تفکّر و تعقّل است، مسلمانان در طول پانزده قرن، حیات تعقّلی و فکری ویژهای داشتهاند که از یک جهت میتوان آن را به چهار دوره تقسیم کرد.
دوره ی نخست:
دوره ی امامان معصوم و پیروان و اصحاب آنان واست که چند تن از آنان مانند هشام بن حکم، صحابی جوان و پرشور امام صادق (ص) افزون بر آثار
شخصی خود، مجموعهای از تعلیمات امامان را فراهم آورده بودند. این دوران تا زمان امام دوازدهم (ع) (329 قمری) ادامه داشت.
دوره ی دوّم:
از غیبت کبرای امام زمان (عج) تا زمان خواجه نصیر طوسی (672
ق.) فیلسوف و متکلّم و ریاضیدان و منجّم ادامه داشت و در این دوران،
عالمان بزرگی در عرصه ی حیات تفکّر و تعقّل اسلامی حضور یافته فعالیت
میکردند.
دوره ی سوّم:
از زمان خواجه نصیر طوسی تا تجدید حیات ایران در زمان صفویان ادامه پیدا میکند و شاهد ظهور مکتب اصفهان با میرداماد (م: 41. 1 ق.) و
شاگردان اوست. این دوره، دورهای بسیار غنی است و زمینه ی تجدید حیات را
فراهم آورده است.
دوره ی چهارم:
دورهای که پیش از این، از آن به تجدید حیات صفوی و مکتب
اصفهان به آن یاد کردیم، با ظهور ملاصدرای شیرازی و شاگردان ایشان آغاز
میشود و تا عصر حاضر ادامه مییابد. این اندیشهوران، وحدت جداییناپذیر
ا تجربه ای شخصی از عبور از پل معلق...
ما را در سایت تجربه ای شخصی از عبور از پل معلق دنبال می کنید
برچسب : ملاصدرا,طباطبایی», نویسنده : ojeparvaz40 بازدید : 219 تاريخ : دوشنبه 20 آذر 1396 ساعت: 11:59